Bundan 30 yıl önce mutlu olmak daha basitti. Güzel bir yemek ya da yeni bir çift ayakkabi mutlu olmak için yeterliydi. Ancak günümüzün materyalist toplumunda seçenekler çoğaldıkça tatminsizlik, rekabet çoğaldıkça da huzursuzluk artıyor. Yukarıdaki yastığı gördüğüm an annelerimizin, büyükannelerimizin yaptığı elişleri aklıma geldi. Küçük dünyalarında ne büyük nakışlar işlemişler,anlatamadığı duygularını yaptıkları nakışlara renklerle, desenlerle anlatmaya çalışmışlar ve ne kadar mutlu, sevgi dolu yaşamışlar. Mutlu olmayan insanlar bu kadar yoğun emek ve göznuru gerektiren nakışları yapabilirmiydi dersiniz. Hiç sanmıyorum. Bu yastık Sevgili Leman'ın öğrenciyken gerçekleştirdiği bir proje. Geleneksel nakış tekniklerini tanıtmak ve yaşatmak için okulda yüzyıllardır süregelen teknikler bilhassa öğretiliyormuş.O da şimdi kendi öğrencilerine öğretiyor. Geçmişimizden gelen tüm güzellikleri geleceğe taşıyabilmek için elimizden geleni yapmalıyız diye düşünüyorum. Katılırmısınız?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder